APEL: CZY MOKOTOWSKA MA W NOSIE PAŁAC KULTURY?

Patrząc na mapę miasta, od razu widać, że niezawiśle ukośna ulica Mokotowska koliduje z prostokątnym układem PRL-owskiego centrum Warszawy, którego dominantem jest Pałac Kultury wraz z Placem Defilad. Dzisiaj PKiN nadal króluje nad miastem; chcemy się dowiedzieć jak wyglądają jego współczesne relacje z wiecznie niezależną ulicą Mokotowską.

Serdecznie prosimy Państwa o odpowiedzi na kilka pytań dotyczących relacji między ulicą Mokotowską a Pałacem Kultury:

1. Co Panią/Pana wiąże z Mokotowską

2. Co Panią/Pana wiąże z Pałacem Kultury/Placem Defilad?

3. Jaki jest związek między Mokotowską i Pałacem Kultury?

4. Jaki jest Pani/Pana osobisty stosunek do Mokotowskiej?

5. Jaki jest Pani/Pana osobisty stosunek do Pałacu Kultury?

6. Jaki jest Pani/Pana ulubione miejsce na Mokotowskiej/w Pałacu Kultury?

7. Czy ma Pani/Pan widok z okna na Pałac Kultury?

8. Proszę narysować jak widzi Pani/Pan relacje między Mokotowską a Pałacem Kultury

Zebrane dane wykorzystane będą w celach naukowych, w ramach:

- projektu „Mokotowska: Anatomia Ulicy”, organizowanego przez Fundację Bęc Zmiana jako część międzynarodowego projektu badawczego obejmującego ulice w Bratysławie, Budapeszcie, Pradze oraz Warszawie.

- badań doktorskich Michała Murawskiego, antropologa kultury z Uniwersytetu w Cambridge, który zbiera materiały na temat wzajemnych relacji między Warszawą, Pałacem Kultury oraz Placem Defilad.

Zależy nam na opiniach, refleksjach i wspomnieniach wszystkich „użytkowników” ulicy Mokotowskiej: mieszkańców, pracowników i gości. Charakter pytań jest celowo szeroki i niedoprecyzowany – zależy nam na tym, aby rozmówcy mogli odpowiedzieć na nie według własnych upodobań. 

Odpowiedzi:

Na pytania można odpowiedzieć na drugiej stronie tej ulotki. Wypełnione kartki zbieramy w sklepie Fundacji Bęc Zmiana na ulicy Mokotowskiej 65, od poniedziałeku do piątku, w godzinach 13:00-20:00. Można też wysłać opdowiedzi na adres mailowy palacnamokotowskiej@gmail.com

Nie wymagamy danych osobowych od wypełniających ankietę. Gdyby Państwo jednak mieli ochotę na dalszy kontakt z badaczem, to bardzo prosimy o podanie adresu mailowego lub numeru telefonu na awersie ulotki.

Dziękujemy za udział w projekcie. Czekamy na odpowiedzi do 3 września 2010.

55 LAT: URZĘDAS I URBANIŚCI

Jutro 55 rocznica powstania Pałacoplacu!

Czcić będziemy ten dzień podwójnie:

Od 13-16 w Loży Stalina w Teatrze Dramatycznym zaistnie Wydział Wydawania i Przyjmowania Anegdot przy Urzędzie Dramatycznym.

Po CZYTELNYM wypełnieniu Wniosku o Wydanie Anegdoty Pałacologicznej, interesanci wpuszczeni zostaną do Biura Kierownika Urzędu. Spałacyzowany Urzędas wewnątrz siedziby (czyli ja) zajmie się dopasowywaniem treści wniosku do odpowiedniego Zakresu Zainteresowania Pałacologicznego. Następnie, petenci wpuszczeni zostaną do Biura Wydziału, gdzie wydana zostanie stosowna anekdota oraz ekscytujące poświadczenie potwierdzające wydanie anegdoty.

Wnętrze biura dekorować będzie scenografia pochodząca z epicznego wideo-performansu holenderskiego artysty Aernouta Mika p.t. Communitas, realizowanego na zamówienie II edycji festiwalu Warszawa Centralna “Migracje”, który odbędzie się w Teatrze Dramatycznym w październiku.

Poniżej zdjęcie z planu Communitas, autorstwa Floriana Brauna.

Po tym anegdotyczno-urzędniczym wydarzeniu, zapraszam na festyn urbanistyczno-konsultacyjny, czyli publiczna debata na temat nowego projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla okolicy Pałacu Kultury, wyłożonego dopiero przed paroma dniami!

Obecna ekipa w ratuszu wyraża nadzieje, że tym razem kreski i numerki z rysunków planistycznych naprawdę przeobrażą się w tętniące życiem centrum miasta. Zachęcam jak najogromniejsze rzesze warszawiaków aby przybyli na tą mega-urbanogadaninę. Pod hasłem “Guerrilla Archigadanina”, Archigadaniny obejmują nieoficjalny patronat nad tym epokowym wydarzeniem.

Zapraszam od 16 do Sali Rudniewa na IV piętrze Pałacu Kultury!

HASTA LA KOPARKA SIEMPRE!

KOMISJA 28

Co najmniej raz na kilka lat, politycznie nie-apatyczni mieszkańcy z okolic Pałacu Kultury zmuszeni są do tego, żeby przekroczyć próg swojego lokalnego Stalinowskiego Molocha. Od wielu dekad, w bocznym holu Pałacu Młodzieży mieści się Obwodowa Komisja Wyborcza Nr 28.             Na co dzień napchana wesołymi bachorami sala w Pałacu Młodzieży przybrała wyniosłości.           Paweł Kozak głosował w Natolinie ale bardzo mu się spodobałą aura komisji PKiNowej. Przyjechał tu z koleżankami spoza Warszawy które wyrobiły sobie zaświadczenia pozwalające na eks-terytorialne głosowanie. Żartował, że następnym razem zrobi to samo co znajome tylko po to, żeby móc wypełnić swój demokratyczny obowiązek na Placu Defilad.
Dwie z Pań z komisji wyborczej (te w lewej części zdjęcia) tryskały entuzjazmem do PKiNu. Wychwalały od 55 lat niezawodną klimatyzację Pałacu, narzekały na brak postępu w zagospadarowaniu architektonicznym okolicy Pałacu i potępiały wszelkie propozycje wyburzenia lub zwalczania PKiN.  Na co dzień, spektakularny orzeł wyborczy, flagi oraz reszta symbolicznego wyposażenia komisji siedzi w magazynach w podziemiach Pałacu Kultury. Większość sprzętu jest oryginalna, pochodzi z pierwszych lat istnienia Pałacu. Na orle zmieniano tylko koronę oraz gwiadzki, oczywiście po 1989 roku. Postaram się dowiedzieć jakie były wyniki z socrealistycznej komisji. Kto tu głosował? Na kogo? Podobało się?       Więcej zdjęć z Komisji 28: http://blog.zw.com.pl/zabytki/

ARCHIGADANINY WYLĄDOWAŁY NA POWIŚLU

W przekrótkich, pięciominutowych ale treściwych wypowiedziach, jedenastu panelistów opowiedziało dlaczego oni sami oraz Warszawiacy ogólnie tyle gadają o architekturze. Rozważali też czy rozmawianie o budynkach i przestrzeni ma cokolwiek wspólnego z rozwojem architektonicznym i urbanistycznym miasta. Archigadacze często nie zgadzali się ze sobą – niektórzy widzieli miasto jako samo-regulujący się mechanizm, niektórzy jako wiecznie agonistyczny kocioł. Jedni wychwalali miastotwórzy potencjał wiedzy eksperckiej a inni stawiali przede wszystkim na spontaniczne, oddolne inicjatywy gadawczo-robiące.

Wszyscy archigadacze wygłosili hasła streszczające ich wypowiedzi. Czy któryś z czytelników chciałby dodać własny slogan?                        

MARCEL ANDINO VELEZ: WARSZAWA W BUDOWIE                     KAROL KOBOS: ARCHIKŁÓTNIE                                              JOANNA KUSIAK: JESTEŚMY GENERACJĄ WARSZAWSKĄ
MARTA LEŚNIAKOWSKA: PRZECHODNIU, BĄDŹ NOWOCZESNY   MAGDA MOSIEWICZ: GADANIE JEST NAJTAŃSZYM ŹRÓDŁEM INSPIRACJI                                                                           STEFAN MUTHESIUS: ZMIANA POGLĄDÓW, ULICE I PLACE TE SAME GRZEGORZ PIĄTEK: NAJPIERW POMYŚL, POTEM ZRÓB             BOGNA ŚWIĄTKOWSKA: ESKALACJA PRZYJEMNOŚCI           JAROSŁAW TRYBUŚ: JEST LEPIEJ                                              PATRYK D. ZAREMBA: GADANIE TU NIC NIE POMOŻE           JAROSŁAW ZIELIŃSKI: DOŚĆ GADANIA, POTRZEBA ARCHISTRATEGÓW

Mimo wszystko, nieco chropowaty ale z gruntu optymistyczny konsensus  w końcu się wyłonił – gadać dużo i głośno warto i trzeba, tylko w odpowiednio ukierunkowany sposób, krytyczno-zaangażowany a nie próżno-letargiczny – w parze z a nie obok procesu decydowania i budowania.

Pozwolę zdjęciom Anny Wojnarowskiej, Marty Żakowskiej i Marka Dąbrowskiego zilustrować przebieg gadaniny.    Dziękuję bardzo archigadaczom-panelistom za przemyślane, mądre słowa oraz publiczności za bujne uczestnictwo w dyskusji, Maćkowi Czeredysowi za dzielne współmoderowanie oraz klubokawiarni Warszawa Powiśle za gościnność.

Pałac Kultury oraz Plac Defilad pojawiły się kilka razy podczas wypowiedzi panelistów i publiczności jako paradygmatyczna archigadanina. Zadaję Warszawiakom pytanie: Czy Pałac Kultury oraz Plac Defilad są tylko objawem warszawskiej archigadaniny? Stawiam spekulacyjną tezę, że leżą u jej źródeł – nie było by archigadanin w ich obecnym wcieleniu bez Pałacoplacu!

Zapraszamy na następną Archigadaninę, już 30 czerwca, pt.:

Marazm na Placu Defilad: Mecz Czynników Sprawczych.

Udział potwierdzili:

PAWEŁ PISKORSKI, MICHAŁ BOROWSKI, TOMASZ ANDRYSZCZYK, TADEUSZ KOSS, CZESŁAW BIELECKI, BARTŁOMIEJ BIEŁYSZEW, TOMASZ FUDALA, SŁAWOMIR GZELL, JAN RUTKIEWICZ, OLA WASILKOWSKA, JOANNA ERBEL, MICHAL WRZOSEK.

ARCHIGADANINA #1

Klubokawiarnia Warszawa Powiśle, ul. Kruczkowskiego 3

Wtorek 15 czerwca, 18.30

W Złym, Tyrmand pisze:

„W latach pięćdziesiątych w Warszawie niemal wszyscy znali się choć trochę na architekturze, tak jak w swoim czasie na Alasce wszyscy znali się na poszukiwaniu złota. Architektura stanowiła główne zainteresowanie niemal wszystkich w tym mieście.”

Chyba nadal tak jest. Stawiamy pierwszą tezę:

1. Warszawiacy nadal BARDZO interesują się swoim miastem.

Stawiamy drugą tezę:

2. W przeciwieństwie do lat pięćdziesiątych, teraz przede wszystkim o mieście GADAMY, ewentualnie również piszemy i czytamy.

W słowach Marty Zielińskiej, Warszawa, „pozbawiona wystarczająco solidnej i niezmiennej podstawy materialnej – szuka schronienia w bytach idealnych, czyli w słowach i literach.”

Obezwładniające jest natężenie aktywnie działających w tej chwili lub w bardzo niedalekiej przeszłości/przyszłości cyklów spotkań, wystaw, projektów arstystycznych, kół naukowych, organizacji pozarządowych, instytutów badawczych lub nawet programów studiów poświęconych architekturze, przestrzeni publicznej, sztuce w przestrzeni, wzornictwie w mieście, lub historii miasta. Do tego można utonąć pod kilogramami książek, artykułów, blogów, audycji i filmów poświęconych Warszawie.

Zaprosiliśmy organizatorów i uczestników warszawskich archigadanin, żeby pogadali o tym, dlaczego Warszawiacy tak dużo gadają o architekturze. Zapytaliśmy organizatorów dlaczego organizują spotkania o architekturze Warszawy, prelengentów dlaczego się na nich wypowiadają, uczestników dlaczego na nie chodzą, a autorów – po co o Warszawie piszą.

15 czerwca, od 18.30 do 19.30 zapowiadamy 11 energicznych wystąpień czołowych warszawskich archigadaczy. Po 19.30 odbędzie się bujna godzinna dyskusja z udziałem publiczności. Archigadanina zakończy się demokratycznie. Publicznośc zostanie zaproszona do głosowania na dwa tematy:

1. Który warszawski temat archigadania jest najciekawszy?

2. Czy gadanie o Warszawie sprzyja rozwojowi architektonicznemu miasta?

Spotkanie odbędzie się na skwerku pod dachem odnowionego modernistycznego pawilonu dworca Warszawa Powiśle.

Udział potwierdzili:

MARCEL ANDINO VELEZ

(rzecznik Muzeum Sztuki Nowoczesnej, organizuje oraz czuwa nad przebiegiem niezliczonej ilości warszawskich archigadanin, antropolog kultury i entuzjasta architektury)

KAROL KOBOS

(dziennikarz TVN Warszawa, blog roody102.pl, doświadczony warszawski archigadacz oraz znawca blogosfery architektonicznej, socjolog)

JOANNA KUSIAK

(współzałożycielka Stowarzyszenie Duopolis, socjolożka miasta, doktorantka UW, członek redakcji Kultury Liberalnej)

MARTA LEŚNIAKOWSKA

(Instytut Sztuki PAN, autor serii katalogów "Architektura w Warszawie" oraz wielu tekstów dotyczących architektury stolicy)

MAGDA MOSIEWICZ

(Zieloni 2004, organizatorka Departamentu Propozycji w ramach festiwalu „Warszawa w Budowie” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej ,)

STEFAN MUTHESIUS

(Profesor historii sztuki, pisze tekst o wiadukcie mostu Poniatowskiego, autor książki: „Polska: Art, Architecture and Design”)

GRZEGORZ PIĄTEK

(architekt, krytyk architektury, kurator zwycięskiego polskiego pawilonu na weneckim Biennale Architektury 2008, prowadzi spotkania o architekturze w Muzeum Sztuki Nowoczesnej)

BOGNA ŚWIĄTKOWSKA

(szefowa Fundacji Bęc Zmiana, dziennikarka, organizatorka ogromnej ilości archigadanin oraz inicjatyw związanych z przestrzenią miejską)

JAROSŁAW TRYBUŚ

(historyk architektury, kurator zwycięskiego pawilonu na weneckim Biennale Architektury 2008, prowadzi wykłady o architekturze w Muzeum Powstania Warszawskiego i Domu Spotkań z Historią)

PATRYK D. ZAREMBA

(Forum Rozwoju Warszawy, weteran paneli wielu archigadanin)

JAROSŁAW ZIELIŃSKI

(varsavianista, członek redakcji tygodniku "Stolica", autor książki „Realizm Socjalistyczny w Warszawie. Urbanistyka i Architektura”)

Prowadzić będą

MACIEJ CZEREDYS

(architekt, w 2007 p.o. wojewódzkiego konserwatora zabytów, jego decyzją PKiN został wpisany do rejestru zabytków, uczestnik wielu archigadanin)

MICHAŁ MURAWSKI

(antropolog z Cambridge, pisze doktorat o relacjach między PKiNem a Warszawą, prowadzi blog palacologia.blogspot.com)

---------------------------------------------------------------------------------------------

ARCHIGADANINA #2:

MECZ CZYNNIKÓW SPRAWCZYCH NA PLACU DEFILAD

ŚRODA 30 czerwca, 18.30

ARCHIGADANINA #3

OGROMNA ISTOTA MATERIALNA

Wykład Michała Murawskiego o Pałacoplacu i Warszawie

WTOREK 13 lipca, 18.30

„Archigadaniny” są cyklem spotkań mających na celu rozbudzić dyskusje o miejscu architektury i przestrzeni miejskiej - a przede wszystkim Pałacu Kultury i Placu Defilad - w świadomości i nieświadomości Warszawiaków.

Organizatorem cyklu „Archigadaniny” jest Michał Murawski, antropolog architektury z Cambridge, który zbiera materiały do doktoratu o współczesnej Warszawie. Z „Archigadaninami” wiąże ukryty cel: planuje wykorzystać przebieg spotkań do przetestowania niektórych tez sformułowanych podczas ponadrocznego pobytu badawczego w Warszawie.

Archigadaniny zorganizowane są we współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej oraz Klubokawiarnią Warszawa Powiśle.

Plakat: Jakub Koźniewski

PANCERNI I PIÓRA

Cóż to za wozy pod Pałacem? I kim jest ten Jaruzelskowaty facet w okularach na trzecim zdjęciu? Pucz? Inwazja?            Jeśli tak,to jakieś dziwne buty wybrał generalissimo-pretendent.           Oddziały również nieco ekscentrycznie dobrał i udekorował.              Cała powyższa sprawa wydarzyła się w piątek 4 czerwca. Poniekąd miała na celu “odczarowanie czołgu” i była zamówiona przez Dom Spotkań z Historią z okazji 21. rocznicy pierwszych wolnych wyborów w powojennej historii Polski, a wyreżyserowana przez Thomasa Harzema, niemieckiego reżysera mieszkającego w Warszawie. Prawie do niej nie doszło – plotki krążą, że Prezydent Warszawy rozważała wycofanie zgody na imprezę - czuła, że spektakl z czołgami, różowymi balonikami i roznegliżowanymi tancerkami na Placu Defilad może być nieodpowiedni na dwa dni przed uroczystościami beatyfikacyjnymi Jerzego Popiełuszki, które odbyły się w niedzielę na niedalekim Placu Piłsudskiego. W końcu organizatorzy przekonali urzędników co do stosowności pomysłu i zainscenizowana parada skutecznie rozbarwiła okolice Pałacu Kultury – zdjęcia nie są w stanie przekazać ekstrawaganckiej choreografii i elaboracyjnych efektów dźwiękowych. Mimo tego na Plac Defilad przyszło raczej mało ludzi i nikt z wyższych szczebli władz miejskich.

Czy któryś z czytelników słyszał o tym happeningu? I co o nim sądzicie? Czy powinien był się odbyć? Czy był za mało rozgłośniony? I czy Plac Defilad to w ogóle odpowiednie miejsce na świętowanie rocznicy wyborów 4 czerwca 1989 roku? 

Więcej zdjęć niebawem na blogu Uwaga! Zabytek:

http://blog.zw.com.pl/zabytki/

JELONKI: BEMOWSKIE OBLICZA PKiN

W Warszawie, Pałac Kultury sięga daleko poza granice Placu Defilad. Ambasada radziecka zaprojektowana została przez tych samych architektów oraz zbudowana przez tych samych budowniczych “przy okazji” prac nad Pałacem Kultury. A dzięki temu, że licząca ponad trzy tysiące członków armia radzieckich obywateli wysłanych do Polski wraz z cegłami i marmurami nie zamieszkała w namiotach na placu budowy, Pałac Kultury odcisnął swoje piętno również na warszawskim Bemowie.

W 1952 roku, w Warszawskich Jelonkach stanęło Osiedle “Przyjaźn” -30 hektarów uroczych drewnianych domków, wtopionych w zieleń niczym miasto-ogród. Jelonki połączone były linią autobusową z powstającym Centralnym Placem Warszawy (dzisiejszy Plac Defilad) i wyposażone w rozbudowane zaplecze społeczno-rozrywkowe. W 1955 roku, “Przyjaźń” przekazana została przez stronę radziecką Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego, które przemieniło robotnicze baraki w akademiki i domy dla pracowników wyższych uczelni warszawskich. Na osiedlu zamieszkały kolejne pokolenia studentów a wśród nich wiele z dalekiej zagranicy – współczesni mieszkańcy dzielą się legendami co do tożsamości najciekawszych alumnusów Jelonek – mówi się o “królu” (republiki) Mali lub o prezydencie Senegalu, który w latach 90 miał podjechać pod swój dawny akademik z ogromną kawalkadą, oraz o angażujących się w całonocne ideologiczne spory palestyńskich bojownikach świeckiego Al-Fatah i fundamentalistycznego Hamasu.

W zeszły piątek, osiedle Przyjaźń świętowało swoje 55 urodziny. Z okazji rocznicy zorganizowano wielką imprezę z koncertem w klubie osiedlowym “Karuzela” oraz profesjonalne wycieczki po osiedlu. Pomimo marnej, deszczowej pogody, frekwencja była imponująca. Na osiedlu przeważają długie, parterowe domy. Część zamieszkiwana jest przez studentów oraz przez administrację osiedla a reszta przez pracowników naukowych oraz prywatnych najemców. Do dziś na terenie osiedla mieszka ok. 600 studentów. Nie brakuje również całkiem okazałych domów “profesorskich”, pierwotnie przeznaczonych dla inżynierów nadzorujących proletariackie masy radzieckich przybyszów. Przed jednym z najokazalszych domków w Jelonkach stoją konkurencjyni Pałacolodzy Tomasz Gogol oraz Mateusz Patyk, którzy przygotowują się do nakręcenia filmu dokumentalnego o Pałacu Kultury. Jedyny znaczący ceglany budynek na osiedlu, ozdobiony trzema białymi arkadami, kiedyś mieścił osiedlową łaźnię. Dziś jego funkcja uległa zmianie – budynek służy do prania brudnych ubrań zamiast mycia ludzkich ciał. A w dawnym Kinie “Dar” od 1994 roku działa Kolorado, popularna sala zabaw obdarzona 20,000 plastikowymi kuleczkami.Część studentów mieszka w nowoczesnych akademikach, wybudowanych w latach 90. Mimo pozornych komfortów, większość z nich zazdrości swoim towarzyszom z baraków swobodnych oraz osobliwych warunków. Jak skomentowała jedna z uczestniczek wycieczki, w nowych domach się uczy a w drewnianych chatach się studiuje…Mniej więcej dekadę temu, Bemowscy decydenci przenieśli się do nowej siedziby na obrzeżach Osiedla Przyjaźń. Chociaż ratusz wyróźnia się ogromnym telebimem informacyjnym na fasadzie, jego najbardziej charakterystyczna cecha nie jest zauważalna ani dla przechodni ani dla szeregowego użytkownika urzędu. Otóż pod nijakim gmachem z przełomu tysiąclecia wkopuje się do ziemi jeden z niewielu działających w Warszawie schronów przeciwchemicznych – trzymany w permanentnym stanie gotowości, na wypadek gdyby potężna machina wojenna lub międzynarodowa organizacja terrorystyczna wybrała północo-zachodnie przedmieścia Warszawy jako lokalizację następnej gehenny. Czyli wbrew Pałacowym legendom okazuje się, że to nie siermiężny zimnowojenny Stalinizm wiercił pod ziemią na terenach związanych z PKiNem ale urzędnicy dzielnicowi w demokratycznej III RP…          Po rygorach wielo-hektarowej, deszczowej wędrówki, wybraliśmy się z powrotem do serca osiedla, czyli prężnie-działającego klubu “Karuzela”. Jubileuszowa zabawa dla niezwykle wesołych pracowników Jelonek trwała w namiętnym trybie do wczesnych godzin soboty…  A w ogromnej sali koncertowej, młodsi mieszkańcy bawili się w rytmie który nie pamiętał wprawdzie 1955, ale niemniej wydawał się należeć do dość egzotycznej czasoprzestrzeni… Mam nadzieje, że znajdą się czytelnicy którzy uciekali przed kontrolą nocną do szafy wraz z pretendentami do Afrykańskich tronów, pisali pracę swojego życia w piętrowych domkach profesorskich lub do dziś lansują swoje umiejętności taneczne na parkiecie Karuzeli… Zgłoście się!

Więcej zdjęć Jelonek na: http://blog.zw.com.pl/zabytki/category/palac-na-podgladzie/